bu kalp bir þadýrvan içerlenmiþ evinde perdeler ýslanýyor yalnýzca rüzgâr akmýyor bir odadan diðerine topal kapýlar kör pencereler anlatým sebebim. yoksa ben susuþtan dört kapý dört pencere üç kekeme her tarafý göðe açýk üzgün bir dilim.
bir elin diðer ele küslüðünü anlatabildim yalnýzca uzun uzun. çok elin yalnýzlýðýnda öteki bir eldir onu elsiz býrakan ömür yazgýsýnda..
kendi hikayesini yazanlardan da deðilim kelimelerden ev, evden buhur kokusu essin diye döndüm kýrdýðým kaleme yüzümün solmuþ sayfasýna.
ne kadar yamansan da dünyaya düþeceksin bu emr-i vakit kelama kefilim. düþtüm her düþüþ bir iz her iz kara bir h’is lekesi.