Yüksek Dallar

Büyüdüm kesildim! Kýrdýlar beni,
Ýki dal kuzeye, ayaklýk- kesik!
Daha on santim’ken âciz gövdemi,
Meyvemin yüzünden, kestiler beni...

Bir yanýmda duvar, bir yaným telli,
Yanýmda uçurum! Kaderim belli,
Plânýnda yol geçiyormuþ benden,
Ölçtüler topraðým’ âti kederli...

‘U’ caddenin iki ucu arasý,
Çýkmazlý sokaðýn devâmýndayým,
Meyvem: Yeni dünyâ, ben muþmulayým,
Çamlarýn yanýnda, nefesim belli...

Meyvemden sonrasý, vermiþtim eþkin,
Durmadan budandým, sahibim piþkin!
Gelecekse ölüm, kapýmda miskin,
Þeker meyvelerim, tohumum belli...

Kadir yazar- çizer, bakar aðaca,
Ýnsana benzetti, yazdý kýsaca,
Aðaçlar söylese tüm dertlerini,
Utanýr- susarýz! Ayýp; kýsaca.

kadiryeter Kadir Yeter. 11.11.2014 (07.7.2005 Perþembe) TRABZON.



Sosyal Medyada Paylaşın: