BEYAZ HEMŞİRE

Baþýný yastýða, koyduðun zaman,
Yanýnda bir melek, Beyaz Hemþire,
Çâresiz; doktora, gittiðin zaman,
Bakarsýn yetiþir; Beyaz Hemþire…

Kolunu ilâçlar, o güleç yüzle,
Ýðnesi incitmez, hafif eliyle,
Morâl verir; nârin, kibar diliyle,
Tedâviye baþlar; Beyaz Hemþire…

Kendini yitirsen, bilincin gitse,
Ameliyat olup, bir parçan yitse!
Yeniden doðmuþça, saðlýðýn gelse,
Ençok O sevinir; Beyaz Hemþire…

Gece- gündüz demez, Ana gibidir,
Þifâ daðýtýcý, ilâç gibidir,
Rûhuyla tedâvi, þevkat; iþidir,
Doktor yardýmcýsý; Beyaz Hemþire…

Öyle akýllýdýr, doktor vekili,
Eczâcý Kalfasý, her profili,
Uzaktan- yakýndan, tam bir dost eli,
Hasta meleði’dir; Beyaz Hemþire…

Kadir. Yeter, bitmez; Melek yazmakla,
Düþmeyen olur mu? Hasta- yatakla,
Minnet duymak yetmez; günle haftayla,
Yýl boyu Melektir… Hayat: Hemþire.

Kadir Yeter. TRABZON.

AÇIKLAMA:
Beyaz Hemþire adlý þiirim; Þairi yazýlmak sûreti ile yayýnlanmasý serbesttir.
Bu, bir taahhüddür.

Trabzon, Türksesi Gazetesi`nin 27.9.2006 Çarþamba gün ve
11296.sayýsýnýn 4.sayfasýnda yayýnlanmýþtýr.

NOT:12-18 MAYIS HEMÞÝRELER HAFTASI SEBEBÝ ÝLE 12.5.2008 Pazartesi günü, tekrar yayýnlanmýþtýr;
.edebiyatdefteri.com/siir/113079/beyaz-hemsire-tekrar
Sosyal Medyada Paylaşın: