FAROZ LİMANI'NA

Son kez geçtim dolmadan, o ölü köhne yoldan,
Araç lâstikli aðaç, yapraklarý solmadan,
Yapraðýndan bir bûse! usulca koparýrken,
Fotoðrafýnla yaþa, dallarýn kül olmadan...

Çekiciler geçiyor, eyvah! Karþýdan sessiz,
Konuþ’ur ak martýlar, her taraf çöl ve ýssýz,
Geri çekilen deniz, hasret o sâhiline,
Aðaçlar çifte sýra, öksüzler çöplüðünde...

Hayat küskünlerinin, aþký; Faroz Limaný,
Altmýþlýk balýkçýyý, alýn-çizgiyle taný,
Kýyý- bucak gezinir, iç çeker- öz ezilir,
Bak! Yaþlý gözlerine, benden fazla üzülür...

Kayýkhâneler hani, bir-bir yýkýlmýþ “Dam”lar!
Mendirek yol duvarý, feryâdlar- ah’lar- gamlar!
Duvarla yere inmiþ, körpe üzüm salkýmlar,
Dalýnda incirini, henûz vermiþ fidânlar...

Aydýnlatma direði, boþa aydýnlatmasýn,
Karanlýk zâten gönlüm, ýþýk; utanç saçmasýn,
Ötede Akasyamý, bekliyor ansýz kader,
Yanyana yaþayanlar, ayrý yönlerde yiter!..

Sökülmüþ kaldýrýmlar, târih kokan parkeler,
Altýndaki kumlarý, yetim beklemekteler,
Ayva dibinde tuðla, uzamýþ nar dallarý,
Misâfirim son defâ, Faroz: Gözümde aný...

Karayemiþ aðacý, solda fýndýk fidâný,
Sarýþmýþlar incirle, karþýmda; Torasan’ý,
Yolda kim kaldý yazýk, taþýnsa da limaný,
Bir hâzan bahçe derdim; Faroz’la kaybolaný.

Kadir Yeter. TRABZON.

Sosyal Medyada Paylaşın: