en yükseðinden alçaldým köprünün martý kanatlarým deðdi suya denize nereden baksam akþamdý duyulmuyordu cývýltýlý çocuk sesleri kapýsý örtük evlerin önünde ellerini örmüyordu kadýnlar oysa ayaklarýnýn altýndaydý mavi tüllü gökyüzü
çiçekli bahçelerinde esamesi okunmuyordu gerilerde söndürülemeyen yýldýzýnýn yanmayý sürdürürken flu görüntün bir yerde cehennem zebanileri yakýyordu ateþini baþýmýzýn üstünde kuruyorlardý sarayýný hangi taraftan baksak yüzümüze ziyandaydýk
birilerinin önünde defterimizin sayfalarý sonuna kadar açýk istedikleri renge boyuyorlardý istedikleri günleri susup, sustuðumuzu bilmiyorduk kayýp gidimlerde kaydoluyorduk yarýna umutsuz ne vereceðinden dünya salyalý adamlarýn elinden çýkanlarý gördükçe!
bir ateþ yaksak dedik denizin ötesinde güneþ rengine boyasak ovayý bir yanda ýþýsa Anýt Kabir bir tarafta biz AYSA ANKARA!
nasýl bir sýnavdaydýk bakýþlarýmýz dalýyordu denizi yutan yýldýza yapýlmýþtý kara taþlardan çocuklar atýyorlardý sapanlarýndan..
sapanýn ucunda deðil miþ özgürlük kardeþin kardeþe düþürüldüðü yerde ay gönlünce doðmazmýþ ateþe verilirmiþ güneþ izin verilirmiþ sonra yarým yamalak sunmasýna ýþýklarýný!..
10. 11. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.