neresinden bakarsam bakayým yurdumun kesilmiþ zeytin aðacý oluyor bakýþým bütün debdebesini soyuyor karanlýðýn mühürlüyor ayî ilikliyor vatan gömleðinin düðmelerine her köþesinden yitiklik fýþkýrýyor soluyor cümle sonbahar çiçekleri çimenler iç geçiriyor saltanatýna akþamýn sabaha býrakmamaya yemin ediyor sabrý çekemem diyor ben bu ihanetleri
yüzüm alý al, moru mor öteliyor daha gerilere isteklerini bu zeytinler ölmemeli bu topraklar yaþamalý oluyor önceliði salaþ gidimleri tepiyor, itekliyor topraða tohumu aklýmý aklýna ekmek geçiyor içimden çocuk ruhum girmeli diyorum devreye bu ülke yeþerip canlanmalý yeni baþtan
nerde olursam olayým devrilmiþ zeytin aðaçlarý geliyor gözlerimin önüne bir çöpçü gibi süpürüyorum önümdeki pislikleri, doldurup doldurup boþaltýyorum çöp tenekelerini
kadýnlar geçiyor önümden baþlarý hiç eðilmemiþ o direngen,o erkekçe,o anadoluca dizini döðmeden önce hakký için savaþan o yürekleri anne,yürekleri kardeþ,yürekleri insan padiþahý býraksa da topraðýný alýp yarasýný saran savaþtan dönen bir oðul gibi
zeytin karasý bakýþlarým öyle yaslý bakýyor terliyor,kanýyor,aðlýyor vataným yine bir gece yarýsý operasyonuyla öldürülüyor binlerce zeytin aðacý aðlýyor türkiyem
zeytin aðaçlarý oluyor bakýþým
08. 11. 2014 * Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.