Büyümeyi unutan çocuklara (Derdâ’ya ...)
oysa say desen
bir çýrpýda sayarým geçmiþ otuz yýlý ve yaþanacak otuz yýlý
seni bulmakla sevmek arasýnda geçen tüm hayatý
Ah!benim karanlýk zindanlara düþen gölgem,yeni yetme çýðlýðým
Yarýda kalan gülüþleri toplayan bir eskici gibi
yarým kalan hayalleri topladým.
kanýnla kuruyan çöllerin susuzluðunu,
aðlayamamanýn çaresizliðini þimdi daha iyi anlýyorum.
aðlayamamak senin adýn.
göðsüme yatýrýp ,yüzünü ellerimle sakladýðým ,
aðzýmdaki tütünün sýcaklýðýyla ýsýndýðým ve
tüm faili düþ cinayetlerinde sandalyesine tekmeyi ilk ben attýðým
yangýn
taze nefeslerini savururken gece çok omuzlu bir kutunun içinde
ölümü ezberledim çamurlu yüzlerinde
Ah yüreðim!nasýlda hýzlý atardý
dalýnda yavrusunu beslemek için duran aç bir serçe vurulmasaydý eðer içerde
Bir anda deðiþti ruhumun hüküm sürdüðü hüznüm
ve ben yüreðimin yarýsýnda Gazzeye düþen top bir mermisi
diðer yarýsýnda Rojavada
ölü bir bedenin eþek sirtinda
yük niyetiyle taþýnan cesetlerdim.
ölendim
öldüren.
anneler çýðlýklarýyla ayazý keserken sýcacýk nefesleriyle
yazdýklarýný aradým
sahibini kokusundan tanýyan aç bir köpek gibi
kaybettim
kaybettim adýný
ki adýn her anýldýðýnda bende bir yangýn
dudaklarýný Bastil’e benzetirdi bir adam
hiç gocunmam,
benimde benzerdi esmer tenim hiç büyümeyen çocuklara
benzerdi yüzüm tüm kütüphane yangýnlarýna
dahasi bana sorma.
parmaklarým saçlarýnýn gölgesini tarýyor
tarýyor parmaklarým gökyüzündeki
aðlamayý unutan bulutlarý
bulutlar diyorum
asýlý kalýyorlar
altýndaki fidanlarý kurutuyor
güneþi kýzdýrýp küstürüyorlar
katilini hiç görmeyen
kendi halinde bir cesetti.
kaný topraðý öyle bir sulamýþtý ki
bir daha asla yaðmura gerek kalmamýþtý.
adýna dili dönmez,
söylediklerimi de hiç anlamazdý
yetim bir kýzdý.
Derdâydý...