Deniz Mavisi Düşler

göz çukurlarýmdan dünyama fýrlamýþ
gri gökkuþaðýna dönüp yüzümü
anlatmam lazýmdý içimdeki yüzünü

sensizliði tenha bir köþede büyük bir çýðlýkla vurdular.
herkes gürültülüydü
ölü ozanlardan, aksak adýmlarla ayak sesleri yükseliyordu
ben duymuþtum daha önce, yýllar önce
sukutumuzu bozuyordu bu kanamalar
tüm tuþlarýna bastýðýmýz piyanolar

ve baþýmýzý kaldýrýp
çamura çalan gökyüzüne küfürler yaðdýrýyorduk
kalbini kýrýyorduk camlarýn bir kýþ masalýyla
avuçlarýmýzdan fýrlayan sert bir taþla.
serçeler ölüyordu
ölüyorlar diye üzülüyorduk
-halbuki çok ölüm görüyor ve umursamýyorduk

gecenin o iri
o büyük
parlak gözleri tüm þehri ateþe veriyordu
bir tepenin önceki aþkýna aldanýp
þehri izliyor ve salyalý azgýn dudaklarýmýzý bir birine deðiriyor
kendi yangýnýmýzý körüklüyorduk.
yanan ölümler bizi ürkütmüyordu
sýzýveriyorduk sadece
mazeretsizce


tepenin yalanlarýndan býkýp
ayný anda ayný düþü paylaþma ihtimalini
daha öncel hiç yaþanmamýþ bir aþký aradýk
gözlerimiz bize oyunlar oynadý


evvel ve zaman önce yollara düþüp
gördüklerimizi hiçe sayýp unutmaya çalýþtýk.
önce yanan þehri
ölümleri
o mavi tepeyi
sonra da birbirimizi.

hiç bitmeyen güzel bir þarkýydý
yokolmuþçasýna bir boþluðun içindeydik sevgili.
cennet ve cehennem hiç yokmuþ gibi
tüm zamanlar bizimmiþ gibi.


ayný kitabý okumayý
ayný pis bardaktan çay içmeyi
seviþmeyi
sararmýþ gözü yaþlý yapraklarý
yitirdiðimiz herþeyi ...
içinden mavi nergisler yeþerdi


dindi içindeki yeþil
karanlýk bir ormana hapsettin beni
herþey o kadar gerçekti ki
kaç düþ kurdum bilmiyorum
kaç kez güldün sen
ve ben
senden habersiz kaç kez aðladým

tam yüz elli gün saydým karanlýkla yýkandýðým,
sokak aralarýnda adýný unutmak için yalvardýðým.

...
Sosyal Medyada Paylaşın: