MAPUSLUK

MAPUSLUK



Görmediðin bir þehrin mapushanesindeyim.
Senin açtýðýn yaralarla baþ baþayým þu dört duvarda!
Damda zaman durur derler.
Ben gündüzümü de yarýnýmý da unuttum
Ne baharý bilirim artýk ne sonbaharý.


Bu son diyerek kaç mektup yazdým sana
hatýrlayamýyorum.
kaç tütün sardým bir daha içmeyeceðim
diye........

Yolun sonu görünüyor yazmak istemem
lakin vücudum dayanýr mý ki?
Burada kuyu suyu içiyoruz.
Yemekler yenmez!
Koðuþ rutubetli!
Nöbetlerim geliyor olmadýk vakitlerde.
Sonra açtýðýn yaralar kanýyor,
sýzým sýzým sýzlýyor!

Dermansýzým sevgili. Aç-susuz ve yarýnsýz!
Ýþlediðim tesbihler asýlý baþ ucum da.
Vasiyetim gardiyana;
bedenim yenik düþerse bu aþaðýlýk yerde,
ipini koparýp savursun taþlarýný
ben tutsak gitsem de, özgürce son bulsun benden kalanlar.


Bir Salý daha yaklaþýyor ve kahretsin yine seni bekliyorum.
Gelmeyeceðini biliyor ve bekliyorum.
Özlem mi, nefret mi bilmeden sayýklýyorum adýný.
Matem düþmüþ gözlerle, titreyen ellerimle
kirli týrnaklarýmla buradayým.

Sen en iyisi gelme sevgili,
görme bu halimi!!!




Muhsin DEMÝR
10 Ocak 2013

Sosyal Medyada Paylaşın: