Burnumu titreten bir zamanýn tam ortasýnda
Sýmsýký tutunsam da çalýntý bir þarkýya
yitirmez melodisini içimden geçen rüzgar.
Okyanuslar oturur içimde hasret kokulu
alabora olsam da kimi zaman solgun mevsimlerde
isyanýn umudu,ölümün kapý komþusu olur sevdam...
Hüzne kesilse de yýldýzlar gözlerimde
ölüm sýzmaz dallarla uzanýrým gökyüzüne..
Kahpe bir sonbahar pusu kursa da pencereme
Sývasý dökülmüþ hüzünler tutsam da bir-üç nöbetlerinde
sonsuzluðu kazar gölgem duvar dibine sevgi ile...
yýkýlmaz bahçemi sarmalar mis kokulu hanýmeli.
Ensemde dolaþýp yüreðimi týrmalasa da kurþunlar.
aramam yeni cevaplar soluk almak için....
Varsýn, sorumlusu olsun, býrakýlan baþlangýçlar
Varsýn öykünsün karanlýklar boylu poslu içtenliðime
Varsýn ,yakýþmasýn bensizlik bana,yakýþsa da sana
Varsýn ben doruklara sevdalý güneþin kýzý kalayým
Ayaklarým yerden kesildiðinde haykýrsýn kalbimin sirenleri
Salýncaðýmda sallanan gökyüzünün boynunu bükeyim.
Varsýn sallantýlý aþklarýn þakýrdamasýna inat yerkürenin kulaðýný çekeyim...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.