Sorular denizinde boðulmadan
atlýyorum endiþenin kýyýlarýndan
gözümü kýrpmadan...
Çember olup içine çekse de girdaplar
bir balýðýn karnýnda üþüyor akþam
gün suya batarken þive daðýtýyor ýþýklar...
Koalisyon yapýyor inatla þarkýlar
aðlýyorum yaðmurlarý ýslatana kadar.
Müsaade deyip bir sigara yakýyorum
kafiye kaygýsý taþýmayan
yaþama yaslanarak...
Damla damla düþüyorum
yarýnýn kirpiklerinden.
Dört ucundan çekiþtiriyorum A’ný...
Beþik gibi sallansa da dünyam
düþ’ün bitiþiðinde odam...!
Temize çekemiyorum bir tek ayrýlýðý...
Soruyorum kendime;
Ölümden daha hayati ne olabilir ki diye.
Ýçimde gümbürtüye gidiyor
masum binlerce basamak...
Sesindeki ýþýðý öpüyorum
çað yangýnlarýnýn
Kaçamak gözlerle bakýyorum
elimdeki fotoðrafa
uçurumlarýn derin oyuklarýnda
boyun büken bir çiçeðe yeniliyor yüreðim.
Bir çarpý iþareti koymak istesem de
çelik kývýlcýmlarý yakýyor içimi...
Bekleyiþlerde büyürken sevgim
çevriliyorum bir mevsimden daha geri...
Acýlarýn musalla taþýnda açýk kalýyor ayaklarým
baþýmý döndürüyor bir namazlýk saltanatým
Sonsuz yolculuða uðurlanmadan önce
bir avuç toprak alýp
atamýyorum üzerime...
Okumayý yeniden sökecek
þafak biliyorum.
Sabah ezanýnda hece hece
baþka ellerde...
Ucuz romanlar yazýlacak
nar sözcüðü geçen cümlelerde...
Neden...
neden,açar durur
yazdan kalma hüzünlü bir çiçek içimde...?
Üzerimi örten çalýlýklarda
neden kýpýrdanýr durur ayný þiir
Rüþvet bulmuþcasýna gülümser kalemim...
Neden kimsesiz bir kýyýda kabarýr gel-gitlerim
neden sayfalarca üþürüm kýrýk dökük anýya
soluk bir hüzün neden sýzar
mezar karanlýðýnda penceremden.
Neden koynumda yatar gölgesi küstüm otunun....
Yanýta susamýþ suskun yollar çekilirken gözlerimden
Yorulurum tebessümü yüzüme çizmekten
Bekleme salonu yok mutluluðun...
Harmanlasam yüreðimi yeniden paylaþýrken
yinelenen þarkýda bir tek seni sevdim ben derken...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.