Ben acemi þairim, Ne yazacaðýný bilmeyen... Evet evet uzaklarda arama Bendim o ahmak; hani þiir yazdýðýný zanneden. Þairlik uzak gülüm... Bir sen; sadece sen anlarsýn beni Anlamadým nedendir, Düþüremedim ak kaðýda terimi. Ben acemi þairim, Duymam gerek mi acep duyulmayaný? Kýrmam gerek mi acep kýrýlmayaný? Kalemler kýrýk ama ben bitiremedim, Senle olan kavgamý. Ben acemi þairim, Ali top atile baþlamýþtým þiire, Tek kelime yazmadým el alemin anatomisine. Bana ne Zehranýn törpüsünden, Bana ne Eminenin gözlerinden, Bana ne kardeþim! Baþýmda bin tane Mecnun-Leyla aþký Belki de Ýpe un sermekti bu þiirin tek karþýlýðý...
Ben acemi þairim, Bazen hissiz ,bazen sessiz, Bazen kör,bazen saðýr, Bazen kaðýdý bol, Ama hep kalemi aðýr. Kâfiye olsun diye, Yazýp durdum bir þeyler, Çoðu þiir tadýnda ama ruhsuz heceler. Kimi zaman kendimi, Necip Fazýl sanýyorum, Gülün gülün ben bile halime gülüyorum. Tavþan adýmlý keklik telaþýnda, Ahmet Arif oluyorum, Avcýlar çýkýyor karþýma vuruluyorum. Sahi Ahmet Arifin dayýsý Nazif, Hayatta mý ? onu bile bilmiyorum. Islak bir gecede okudum, Ya evde yoksanýný Cemal Safinin, Kurtuluþ parký karþýsýnda bir apartman dairesinde yazmýþtý Orhan Gencebay’dý evet,hemen alýp kapmýþtý. Muhabbet sokaðýna kan düþmüþtü, Numara doksanda çile, Oysa Kurtuluþta bu adres hep meçhulde. Ulan sende þair misin be; Aman yanlýþ anlamayýn bir üst mýsra kendime. Hiç sevmedim;"Ayrýlýklarýn Þairini" Sanki þiir okurken cenk ediyor gibiydi, Hani çok anlarým ya þiirden,güya eleþtiriyordum. Ben olsam; diye giriyordum her lafa, Nerden bilsin aha benim þu ahmak kafa. Ben acemi þairim, Nokta virgül bilmem baba, Yazar yazar geçerim. Edebiyat sizin olsun Ben derdimi çekerim.
Ben acemi þairim, Adýmlarým bebek adýmý, Oysa tirtir titriyordum, Her okuduðumda Nihal Adsýz’ý. Nazým’dan mý miras kaldý bu serbets kim bilir? Kimileri üç kelimeyle en büyük hececi geçinir. Haksýz mýyým söylesene? Ey yüzyýlýn aþk þiirini yazan kalem, Baþýma kimden geldi bu apansýz elem. Bir demli çayýný içmeye geleceðim. Kendi sesimden sana; Mihriban;ý dereceðim. O yeþil otobüs geçer mi sizin ordan? Göksu parkýnýn karþýsýnda mý yeni evin, Sahi en son þiirini ilk kim okudu, Duydun mu? Yine Hasan Saðýndýk þiirlerini bin notaya vurdu.
Ben acemi þairim, Nefesim kesilir her nüktende senin, Her gece þiirlerini koynuna doldurup uyuyan benim. Az gelmiþ "Þairlerin Sultaný" unvaný sana, Eðer ben de þairsem gülüm, Önce tükür yüzüme, Sonra yuhh olsun de bana. Yüzümü asmam üstadým küfretsen bile, Týrnaðýmý çoktan geçirdim ben döþüme. Daha geçen dinledin, "Ölünün Odasýný" Semih Sergen’in sesinden, Baðýrarak fýrladým beyaz çarçaf kefen renginden. Kim var ki titremez ruhunun en derini, "Sakarya Türküsü"ydü belki de açan tek ellerimi.
Ben acemi þairim, Kýrk fýrýn ekmek yesem ne fayda, Þair olunmaz,doðulur demiþtin unutma bana. Ne suç bende, nede garip anamda, Ne kadar uðraþtýmsa olmuyor iþte baba. Þimdi alýp baþýmý gitsem buralardan, Tüm köylerini yaksam malum þahsýn sýradan Birileri çýkacak adým gibi biliyorum, Þair rumuzlu hem de sýcak rafadan. Onun için gülüm inadýna buradayým, Kimse beni kýnamasýn, Þairin olmadý yerde þaircik adamým.
Ben acemi þairim, Tutamadým hiç nöbetleri, Ve sayamadým þiir adýna binlerce ihanetleri. Geçti artýk gülüm býrak artýk zorlama, Ne yapýp etsen de kalem küsmüþ kaðýda. Ardýnda býraksan da onlarca þiir müsvettesi , Býrak sen varken kitaplara girmesin, Yazdýðým tek bir hecesi, Ben diyeceðimi dedim unvaným acemi Sen bu iþi býrakmadan sevinme býrakmam asla þiiri.
Ben acemi þairim, Yarýn kýzacaðýný bilmesem hocalarýmýn, Daha neler yazardým,tahmin bile edemezsin Biliyorum sen benim þiirimi okumadan geçemezsin. Aha sana yazdým itiraf ediyorum. Ýsterse kýrýlsýn kalemim ben böyleyim diyorum. Serbestte taþlama buysa eðer, Hep seni haþlýyacaðým inan buna deðer. Git beni konuþturma her þiir sana dönmeye baþladý. Ýlhamýn rengi hep karaya çaldý. Var git anam köylerin senin olsun, Bu þiirde sana hediyem olsun...
Engin Badem -acemiþair- Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.