BİPOLAR AŞK

“Aslýnda iki kere iki her zaman dört etmeliydi. Ve hayatýn bu matematiðinde, buçuklara boyun eðilmemeliydi...”

“manik-depresif bir yaþantýdýr sevda...kýsaca bipolardýr aþk daima.”
Dr.Ayþegül Atmaca


BÝPOLAR AÞK
-kadýnca-

Her dizesine þiirlerin, ben hala adýný yazýyorum.
Hala suçlayýp gölgesini rüzgarýn,
Zamansýz gelen düþlere dalýyorum.
Susuyorum,
Susuyorum, çýldýrasýya bir okyanus büyürken yutkunuþumda.
Susuyorum iþte, adýnýn dilimle her buluþuþunda.
Oysa, sen seviyorsun bu halimi diye...
Siyahlarýna sövemedim iþte gecelerin.
Kýblesinde ayný ezber, diþlerinde birikmiþ hecelerin.
Doðru ya... Söylemiþtin sen....
.....Her suskunluðun, sevmek gibi bir yaný var.
.....Ve her yutkunuþun demirden lokmasý.
Yine sen söyle ne olur,
Ne zaman son bulur, her gece duymak sesini;
.....Ýçimde çýðlýk çýðlýða baðýran kadýnlýðýmýn.
Yine sen söyle ne olur, beðendin mi?
....Adýný mahpus koydum,
....Yüreðimde nükseden yalnýzlýðýmýn.
Söylesene,
.....Hangi tende can buldu (ben)de öldürdüklerin.
Söylesene,
.....Hangi bedende ben oldu (ben)den götürdüklerin.
Oysa,
Avuçlarýmýn en orta yerinde,
Dudaklarýmý kanatýrcasýna okþuyordum dallarýný.
Sevmesemde inadýna tutuyordum o papatya fallarýný.
Ya sen... ya ben....
Ya seviyor... ya sevmiyor...


Oysa,
Göðsümün vebali senin üzerine... Bilesin.
Senin üzerine,
Kuruyan yeþilleri tenimin.
Aslýnda toplayýp tüm anýlarý, ilk trenle gitmeliydim.
Sen mavilerimi çalmadan önce,
Hayatýn en pempe yerinden öpmeliydim.

Hatýrlar mýsýn?
Gözlerimde, gözlerinden gelen ýþýk vardý.
.....Sen güneþimi karartmadan önce.
Yine de bir mum yakýyorum,
Karanlýða yeminli kadýnlýðým adýna.
Yalnýzlýðým, tutsaklýðým, suskunuðum adýna.
Yine de seviyorum iþte, bende kalan yanlarýný.
Ama sevemedim biliyor musun,
.....Gözlerimin içine baka baka söylediðin yalanlarýný.
Þimdi,
Yalanlarýn, yüreðimde intihar provasýnda.
Ve sessizce,
Kývrýlýyor yataðýmda, baþkasýndan çaldýðýn kokun.
Yine de susuyorum bende açtýrdýðýn güller adýna.
Menekþeler, nergisler, güller adýna.
Ya da ne bileyim iþte,
Ýçimde hala hüküm süren “sevgin” adýna.
Beyaz gelinliðim, kýrmýzý kuþaðým,
Ve alnýmda hala sýcak duran dudaklarýn adýna.
.....Susuyorum, susuyorum iþte sana.

-erkekçe-

Ey suskunluðu yüreðimde yaralar açtýran yar...
Görüyorum da artýk,
Gözlerinin ýþýðýnda kayboluyor gölgem.
Görüyorum da
Yanaðýnýn her kývrýmýnda isyan etmiþ bir tutam nem.
Unutmadým,
Iþýklar kuþanan kýrmýzý kuþaðýn vardý senin.
Unutamadým,
Oysa mevsimler uyandýran gülüþün vardý senin.
Hani ömrüm dediðim öpüþün vardý senin.
Þimdi,
Kokunda ayrý týný, yanaðýnda kýrmýzýnýn her tonu
Oysa sen deðil miydin,
Yürek ülkemin, sevgi yaðdýran mavi bulutu?

Þimdi sisler ortasýnda,
Omuzumda üþüyen meleklerle dertleþiyorum.
Ve sesimin en yüksek notasýnda yine “adýn” var.
Beynimin içinde hüküm sürerken “keþke”lerim,
En eðreti aðýzlarda, kimselere diyemediðim “tadýn” var?
Söylesene;
Hangi gamzenden öptü karanlýðýn güneþi,
Söylesene;
Hangi nefesinde can buldu, yaþayan bir bedenin kokuþmuþ leþi.
Oysa her çalýþýnca bu sevda kapýsýný,
Karþýmda seni bulmak vardý.
Gözlerinin her santiminde bin güneþ saklamak vardý.
Þimdi, her mevsimde yangýn yeri yüreðim.
Hazan düþtü papatyalara.
Ve biliyor musun ?
Yine her seferinde “yalan” düþtü fallara.

Ey ocaðýmdan pembe düþler götüren yar.
Ey saçlarýnýn her telinde ihanetler büyüten yar.
Haberin olsun,
Her gece ayrýlýða kapanýr oldu gözlerim,
Dilimin her notasýnda ayný çýldýrtan sukut.
Kovamadým yaðmurlarýný iþte,
Yine ayný o kara bulut.
Haberin olsun,
Ya sýkýp þakaðýna gençliðimin,
Adýný dilimde kana boðacaðým.
Ya da her görüþte gözlerini,
Binbir kuþku ile yutkunacaðým.
Varsýn bozulsun yeminlerim.
Varsýn bozulsun iþte...
Unutma ki
Kabullenmek çaresizliðin resmidir gözlerinde.

-peki ya gerçek-

Sevdadýr aslýnda, ve hiç var olmayan ihanettir.
Ve bu iki yürek yangýnýn tek derdi,
Þeytan kadar illettir.
Oysa sevmek;
Erken düþer yüreklere, sýcacýk kan ter içindedir aðzý, yüzü.
Oysa,
Solgun bir bulut bile yeter yaðmasýna gözlerin.
Kararýr katran karanlýðýnda aniden ve sessiz.
Sevmek dediðin;
Kokusunda yarin, “aðladým” diyebilmektir.
Ve
Hayatýn orta yerine göz kýrpmadan dalabilmektir
Haydi uzatýn ellerinizi....
Sizin “umut” gibi bir adýnýz,
“yaþamak” gibi bir soyadýnýz var.
Söyleyin ne olur,
Sabahlamakta ne!....”Kuþku” kumalarýnýzýn koynunda.
Söyleyin Allah aþkýna
Yakýþýyor mu sahte gülüþler aramak kýrýk aynalarda?
Dedim ya,
Sevmek; çýrýlçýplak sevince sevmektir.
Sevmek ihanet celladýna baþkaldýrabilmektir.


Engin Badem
-acemiþair-
Sosyal Medyada Paylaşın: