Zeyra; Künyesi ayak parmaklarýnda baðlý, Etnik bir sevdanýn en eski çýðlýðýydý bu. Gýcýrtýsýna aldýrmadan, Sukutuna müptela þu demir kapýnýn. Ve içimizde büyüyen korkusuzluklarýn korkusuydu bu. Bir seher ertesinde, tümcesi yana italik, Adýma iþlenen ne kadar suç varsa, Hepsini ben yapmýþým. Haberin var mý bilmem Zeyra; Dolunayýnda gecenin, Senin için gökyüzünden yýldýz çalmýþým...
Zeyra; Aðýr bir soluk alýþ ardýndan Seyre durdum; ciðerlerimde kayboluþunu sabrýn. Ve seyre durdum; sarýþýný ruhumu tarifsiz kahrýn. Yazýk...! Adresinde yok olmuþ kýyametler gördüm. Ve sebepsiz týrnaklanmýþ masumiyetler gördüm. Öldüm bin kere yeniden dirilip. Öldüm Azrail’e son nefesimde selam verip. Üryandým, dün gece saçlarýný tararken denizlerin Külhandým, narasýnda o ýssýz dönencenin. Þimdi zaman çarkýnda göçebe uykulara dalmýþým, Sýrtýmda yükü rüzgarlarýn. Haberin var mý bilmem Zeyra; Senin için dikenler arasýndan güller çalmýþým.
Zeyra Sadece bir ahým kalsýn, vicdanýna köprü uzaklarýn. Ve keskin bir yaný kalsýn vuslatý yürek yakan tuzaklarýn. Dün gece taþ duvarlardan düþürdüm akasyalarý, Betonlarýn aðýrlýðý kaldý týrnaklarýmda. Ve suskunluðu baharlarýn kulaklarýmda. Oysa hiç tanýk olmamýþtým; Bulutlanmasýna gözlerimdeki semanýn, Ve hiç þahit olmamýþtým gamzeme yaðmasýna yaðmurlarýn. Þimdi neylersin ki Yokluðun çivisini yüreðimin tam ortasýna çakmýþým, Haberin var mý bilmem Zeyra; Senin için sonsuzluklardan eðreti zamanlar çalmýþým. Eðreti zamanlar Zeyra... Ve bil ki notasýz söz dizmiþim adýna!
Engin Badem Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.