Ve
Sen
Yine
Her
Gece,
Ayný saatte,
Aklýma salýna salýna gelirdin,
Yüreðim yerinden çýkardý.
Çok duramazdýn, giderdin.
Senden sonra ne varsa kanardý,
Ardýndan bakakalýrdý her þey.
Bir þehir çýkar giderdi.
Amansýz bir savaþta bir kent düþerdi,
Yar gözünden.
Yar çekimiydi bu…
Bir þiirde darp edilirdi harfler,
Aþk en çaresiz halini giyerdi,
Bir beden büyük,
Fen ilmi yazmayacaktý bunu.
Bir minibüs arkasýnda yer bulacaktý,
Kýsa öyküsü;
“Gidersen yýkýlýr bu kent,
Her yer sessizlik olur”
Gittin,
Dað gibi demeyeceðim ama,
Hatýrý sayýlýr bedenim yerlere düþtü,
Aynalar yüzünü kapattý,
Dayanacak bir vestiyer bile yok,
Hasretinden prangalar eskitmedim ama,
Hasretnameler düzdüm.
Edepten yoksun þiirler,
Küfürler…
Yalnýzlar kazanýnda kaynatsýn,
Kalbe zarar verecektir eminim.
Hani zamanýný bilmiyorum ama,
Günün birinde veya ikisinde,
Bir mecmua,
Senli benli belki bir þeyler yazacak,
Aþk fetih kabir isteyecek,
Cumhuriyetin kibar savcýlarýndan,
Göðüs kafesimde ayak izlerini bulacaklar.
Beni bir gün senle anacaklar.
Bu bir kent türküsüdür, gidenin arkasýndan çalýnacaktýr. ýslýksýz çalmayýnýz.