Beni, seninle ayný sokakta,
Göz göze gelirken yakalamýþlar,
Komþu mezarlarda yatan iki ölü gibi,
Sessizce geçmiþiz hayatlardan,
Ýltihaplý gecelere soyunmuþuz,
Çiçekler boðdurmuþuz eli kirli adamlara,
Önce Kelimeler kaçmýþ bizden,
Sonra þehir veda etti bir gün.
Bizden geriye,
Eli kanlý bir gece,
Bir þiir, takriben tek hece.
Ve iki yüzlü bir þer-i/at.
Kesin mi dedim,
Kes/sin dedin.
Cümlenin ardýndaki özne kadar iþsiz,
Ýmlasý eksik bir þiir kadar yoksul,
Yani gönülü mü bir baþýma,
Gönül beni bir baþýma,
Býrakýp gittiðinden beri,
Sismik bir aðrý okþuyor bedenimi,
Aþk hala heybemde,
Onurlu bir savaþ gazisi gibi gövde gösterirken,
Yüzüm önüme eðilmiþ,
Aman diliyordu.
Ya Azat et beni,
Yada,
Elindeki smith wessonu bana doðrult
Daðýt lanet olasý aþkýn beynini.
Kes kollarýmý takattan,
Pencereden bakan kýz çocuklarýna seslen,
Ey aþk!!!
Piçtin sen
Hiçtin sen…
ÇÜNKÜ G/ÝT"TÝN SEN...
Bana ve Aþkýnýn bir nüshasýný hala cebinde saklayan delikanlýlara ithafen