’söyleyeceklerim bitmemiþti daha
þimdi gitmemeliydin’
boðazýmda düðümlenmiþ kelimeleri tükürüyor ellerim
renksiz
ve sessiz türküler eþliðinde
böyle zamanlarda
kalabalýklarýn döþüne düþüyor yalnýzlýklar
hiç bir sözün önemi yok
ve hiç bir þey eskisi gibi deðil nasýlsa
öyle ya
karýn boþluðundan vurulmuþ her aþkýn
selasý bir þiir olup dilleniyor ulu orta
ve zannýmca
kimse bilmiyor kimin kime neden küstüðünü
ve neden öldüðünü aþýklarýn
her pazartesi
ve salý
ve sonra o kahrolasý çarþamba
aslýnda biliyor musun
her gün yeniden
saçlarýný tarayýp vaftiz ediyorum yokluðunu
kutsal küfürler eþliðinde
öyle iþte
neyse!
(sen yinede alýnma üstüne
ne sana yazasým var
ne seni yazasým!)