gördüðün baþka yerdeyim görüntü her zaman gerçeði söylemez yün eðiren o köylü kadýnlar çarlarýnýn arkasýna atamaz dünyayý en bataðýn içindedir ayaklarý çok ilerde yüzlerinden boyadan ibarettir gülümseyen resim’ler
hani oturtuyorsun sevdanýn köþküne haberin olmadan su akýyor çatýdan ev derme çatma pencereye týrmanan sarmaþýk çiçekler deðil bir sürü acý çýkýyor yukarýlara sessiz bir yýlan gibi kývrýlýp uykularýmý sokuyor
bir adam geçerken sokaktan küfürler savururken kýrýldýðý birine yanýndaki desteklerken sövmesini ne kadarýný görürüz gerçeðin bilemezsin dizine yatýrýp nenni söylemez hayat her uykusu geleni uyandýrmaz bir tokat
demiþtin, tanýmýyorsun ki beni çok haklýydýn ne kadarýný görüyordum bir sohbette ya da kahvaltýda çay içerden elini uzatýrken, çekerken ne kadarý gerçekten vardý gülümsemenin
sen de beni tanýmýyorsun bir bakýþtan baþka biriyim ne kadar yakýndan baksan gözlerime anlayamazsýn beni nerdeyse kimi zaman Tanrý bile tanýmaz kulunu
uzun yolculuk yapmak gerek yanýmda sigara içmen derdini deþmen gerek usul yüksek tiz sesle her açýdan çekmek gerek resmini bütün görüntülerinin bir kez aðzýmýzýn yanmasý gerek sütten
yoðurdu kimin yanýnda üfleriz bilmem!
18. 10. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.