EZELDEN CİLVESİ BÖYLE...
Ballar balý, canlar caný, bu arzýn canýsýn sen!
Karanlýðýn Þems’i Mah-ý, aþkýn misbahýsýn sen!
Ferhat’a en Þirin iken, Kerem’e Aslý’sýn sen!
Yusuf’a Zeliha iken, Mecnun’a Leyla’sýn sen!
Vefa bilmez hoyratlarla, zevki sefa ederken,
Aþýðýný derde salan, bir hoþ adetlisin sen!
Ne þeklin var ne elvanýn, ne bir adýn ne sanýn!
Derde düþmüþ gönüllere, þifa membaýsýn sen!
Mecnun’a haber salarlar ki; “Ey deli! Nerdesin? Leyla filan yerde çadýr kurmuþ, fakir fukaraya çorba daðýtýyor.” diye.
Üstü baþý, toz toprak içinde koþarak gelen Mecnun, bulduðu kýrýk bir çömleði eline alarak bahaneyle kuyruða girer.
Sýrasý gelenlerin tabaðýný, tebessümlerle doldurup gönderen Leyla, karþýsýnda Mecnun’u görür görmez kaþlarýný çatýp, hazýrda beklettiði dolu kepçeyi tekrar kazana boþaltarak, Mecnun’un tabaðýna öyle bir vurur ki, kýrýp paramparça eder.
Mecnun baþlar oynamaya. Avaz avaz da baðýrýr. “Leyla beni seviyor! Leyla beni seviyor!” diye.
Olup bitenleri hayret ve þaþkýnlýkla seyredenler; “ Ýlahi deli! Seni sevseydi tabaðýný kýrmazdý. Herkes gibi sana da çorba verir seni gönderirdi.” dediklerinde, “ Ey Allah’ýn ahmaklarý, Mecnun’da olmasaydý meyli, tabaðýný hiç kýrar mýydý Leyli? “ diyerek pürneþe içinde koþup uzaklaþýr oradan.
Kaþ kaldýrýp, gözünün altýndan uðrun uðrun bakarken, tebessüm ettiðini de kimseler fark etmez Leyla’nýn, Mecnun’dan baþka...
Ta ezelden cilvesi böyle… Kime ne denir?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.