Arzıhâl ...

Ebrehe ordu salar her gün onlarca filden,
Taþ üstünde taþ koymaz, Kâbemiz olur harap.
Yaþlý gözlerle haber beklerken Ebabil’den,
Baykuþlar tünetirsin viranemizde ya Rab!

Gönlümün otaðýna mancýnýklar kuruldu,
Sorgu sual etmeden, ip gerip býraktýlar.
O nasýl bir ateþ ki, ta Babil’den görüldü,
Külüm dahi kalmadý, cismi caným yaktýlar.

Ben Halil’in deðilim mancýnýkla atýlýp,
Nemrut’un ateþinde gülistaný bulayým.
Sonra Yusuf muyum ki,köle diye satýlýp,
Zeliha’nýn yurduna can sultaný olayým?

Belli, senden öðrenmiþ dilberlerin cefayý,
Âþýðý aðladýkça zevki sefa ederler.
O da yetmezmiþ gibi, bir de ahde vefayý,
Sakýn unutmayasýn, yoksa küserim derler.

Ya Hu! Böyle adalet vallahi yoktur kurtta,
Çýkýp erik dalýna, ondan üzüm ye dersin.
Kurtlar kuzuya hakem, olsa sulh olur yurtta,
Sense kahrý belada arzý endam edersin.

Sonra haberler salýp, daim günde beþ kere,
Bülbüller þakýtýrsýn, cennetlerim var diye.
Günü yýla vurdurup üç yüz altmýþ beþ kere,
Hoþ name okutursun köþküm, hurim var diye.

Bir velvele kopar ki, toz dumana karýþýr,
Gelip o gül yüzüne, cennetin perde düþer.
Alem halký köþk için, huri için yarýþýr,
Mecnun’sa Leyla’sýna hasrette derde düþer.

Bu nasýl bir gönül ki, varlýðým dert baþýma,
Girsem de halk içine, göstermez baþka suret.
Çýkýp gelirse diye, her gece tek baþýma,
Þirin yüzü gözlerim, istemem baþka suret.

Aþkýn girince sere, akýl gider sefere,
Çýksýn gitsin, ondan da bizarým ey sevgili!
Kerbela cengi kurup, çaðýrýrsýn sefere,
Gelirim candan bile bizarým ey sevgili!

Mademki can istiyor, bizden canlar canýmýz,
Zaten þehzade gibi susadýk canýmýza.
Uçsun da can kuþumuz, kalmasýn niþanýmýz,
Ayrýlýk bitti deyip, can katsýn canýmýza.


Sosyal Medyada Paylaşın: