Hani Bir Şarkı Vardı ya , Saymadım Kaç Yıl Oldu ...
balıbey
Hani Bir Şarkı Vardı ya , Saymadım Kaç Yıl Oldu ...
Tutulduðu kara sevdadan ; aklýný zayeden delilerimiz ve mezara giden aþk þehitlerimiz vardý eskiden ... Mezar taþlarýnda yazardý kimilerinin ; ’’ kara sevdadan öldü ’’ diye ... Anadolu sevda doluydu o zamanlar ... Cevherin kadri kýymetini bilen ehil sarraflarýn , dükkânlarýný henüz kapatmadýklarý devirdi o vakitler ...
Mektuplarýn ; kibrit kutularýnýn içine sýkýþtýrýlýp ya bir çocukla gönderildiði ya da yolda giderken pencereden sevdiðinin yolu üstüne atýldýðý zamanlar ... Telefon yok , telgraf yok ...
Gelen bütün mektuplarý okumadan evvel ; kýbleye döner ve üç defa öpüp , baþýnýn üstüne koyarmýþ hep ...
Taki ; sevdiði kýzýn göz yaþlarýyla ýslanýp , hamur haline gelen o son mektubunu alýncaya kadar ...
Ýþte ne olduysa o vakit olmuþ ... Mektubu açtýðýnda ; okunamayacak kadar göz yaþlarýyla ýslanýp hamur haline geldiðini görür görmez , ’’ Allah’ým !.. ’’ diye bir feryat koparýp , oraya baygýn düþer civanmert yiðit ...
Uyandýðýnda baþka bir alemdedir ... Zira aklý ; muhteþem aþk ordularýnýn istilasýna uðrayan vücut ülkesini terk etmiþtir artýk ... Bir daha geriye dönmemecesine ...
Haber tez yayýlýr ... Kasabada duymayan yoktur ... Biçare kalan o nazenin haným efendi ise , bir vakit sonra çok uzak diyara gelin gider ...
Yýllar da su gibidir ... Akar gider ... Anne ve babasýný kaybeden delikanlý da ihtiyarlamýþ ve saçlarýna aklar düþmüþtür. ...
Gelin gittiði günden beri bir kez olsun kasabasýna gelmek istemeyen o Dilruba , Gül tomurcuðu adýný verdikleri kýz torununu da alarak , yýllar sonra þehre gelir ...
Sorup soruþturur ve sabahtan akþama kadar , kimselerle konuþmadan oturduðunu öðrendiði yeri bulur ...
Titreyen elleriyle sigarasýný dudaðýna götürürken , gözlerini ayýrmadan hep ufka baktýðýný gördüðünde , gözlerinden düþen yaþlarý siler ve getirdiði kýrmýzý gülü torunuyla masasýna gönderir ...
GÝTTÝ ÖMRÜ NAZENÝNÝM ...
Ne doya doya kokladým, ne bir deste gül derdim,
Hatýrasý olmasaydý, bu þehri terkederdim.
Ya bir yerde sýzar kalýr, ya da ölür giderdim,
Ben ölmeyi istedikçe, arttý gönülde derdim.
Hani bir þarký vardý ya, saymadým kaç yýl oldu,
Yaþamadým ki sayayým, sensiz geçen yýllarý.
Dostlar unuttu adýmý, aynalar da el oldu,
Saldýðýn tomurcuk gülden, bildim giden yýllarý.
Tuttu körpecik eliyle, titreyen ellerimi,
Kýrmýzý bir gül uzatýp, tebessüm etti bana.
Öpecekmiþ anneannem, tuttuðun ellerimi,
Koþarken dedi, bak orda! Çok selam etti sana.
Dedim ey ceylan yavrusu, haber eyle yurdundan!
Hýzýr mýydý, ermiþ miydi, bir göründü sýr oldu?
Koþtum saman çöpü gibi, kehribarýn ardýndan,
Gelir diye beklediðim, her günüm asýr oldu.
Hadi diyeyim hayâldi, ya elimdeki þu gül? ..
Hayýr, hayýr! Ýki kere deli olmaz bir insan!
Kendi gül dü, nesli de gül, gülün ikramý bu gül!
O gül þehrimizde açmýþ, þimdi sen de gül ey can!
Yakýndan bakamam sana, uzaktan bir göreyim,
Ey canýma can kataným, ey gönlümün süruru!
Bastýðýn yâr eþiðine, yüzlerimi süreyim,
Hasretim, ruhu revaným, sen ey gözümün nuru!
Bu ne devlet, ne saadet, artýk gam etmem caný,
Konuþuyordu taþ, toprak, ` bu þehir arzýn caný! `
Ýster sevincinden çýldýr, ey bülbül bas figaný!
Gülün þebnem zamanýdýr, terketme gülistaný!
O gün bu gündür sorarým, bir bilen var mý diye,
Ne kendisini gören var, ne de adýný duyan.
Þu salýnan selvi boylu, acep o yâr mý diye,
Koþtum hayâlin peþinden, o beni derde koyan.
Ya Rab! Kimseler yanmasýn, böyle aþkýn narýna,
Artýk mecalim kalmadý, dayanmaz bu derde kul.
Bildim sevenler dünyada, vasýl olmaz yâr`ýna,
Cennetinde yâr yok ise, cennet istemez bu kul.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.