Avare(Müjde Gönlüm)

Ömür sermayemi hebaya verdim,
Þu garip illerde kaldým avare.
Ne kokladým, ne bir deste gül derdim,
Kimden, nedir bu dert, acep ne çare?

Gönül damaðýma kudret eliyle,
Çalýnca bir parmak bal dudaðýndan.
Dedi ben Þirin’im! Tebessümüyle,
Gamzesine düþtüm al yanaðýndan.

Dedim dur gitme ey þemsi gülizar,
Adýn nedir, nerelisin, sen kimsin?
Koyma bu ellerde beni ahu zar,
Kime sorar, kime derim, kim bilsin?

Madem ki avcýsýn bari al götür,
Eþiðinde hadim, kulun olayým.
Ya bir yay daha çek iþimi bitir,
Mahmur göz okunla ölün olayým.

Buralara nerden geldin ey dilber,
Acep þu Yemen’den, Hindistan’dan mý?
Gitmeden merakta koyma, de haber,
Yoksa Buhara’dan, Semerkant’tan mý?

Dedi beni gündüzlerde arama
Gecelerde çýkan mehtabým, ayým.
Dertli gönüllere girip sor ama,
Onlara baþkayým sana baþkayým.

Güzeller gözünde çekik sürmeyim,
Ferhat’ta Þirin’dim, sen de Dilara.
Aþýk kadehinde zehirli mey’im,
Öldürür gönülde açtýðým yara.

Gül yüzünün altýndaki bir yerde,
Girdap olmuþ bekler saklý gamzesi.
Gülünce açýða çýkýverir de,
Kesilir bülbülün feryadý sesi.

Çimenler yüzünü yerlere sermiþ,
Gelip üstümüzde salýnsýn diye.
Çiçekler arýyla haber göndermiþ,
Parmak uçlarýna alýnsýn diye.

Lale, zambak kavga eder sýrada,
Arýlara bal verirken dudaktan.
Bülbül feryattadýr, iþbu arada,
Bir tek buse için o gül yanaktan.

Dedim þu kaþ kirpik hiç boþ durmaz mý,
Her daim yay gerip, ok atmadasýn.
Sana da bir hesap soran olmaz mý,
Gözümün yaþýna kan katmadasýn.

Herkes ahu figan edip aðlarken,
Öldüðüne inanmadým bir kere.
Kabrinden uzakta dua ederken,
Seninle soludum, her an bin kere.

Bülbüller meclisten ayak çekeli,
Yýllar varki baykuþ sesi dinlerim.
Daðlarýma gam bulutu çökeli,
Gece gündüz, sen sen diye inledim.,

Bu derdimi kimseye söylemedim,
Gözüm deðil, yüreðim kan aðladý.
Yemin olsun bir kez aman demedim,
Senle gülen bahtým kara baðladý.

Mecalim yok, hasretinle bitirdin,
Burcu burcu kokun beni çekmede.
Benim kabrim senin cennetin derdin,
Müjde gönlüm! Can bedenden gitmede.
Sosyal Medyada Paylaşın: