Nedir bunca sessizlik içinde
kýzýlca kýyamet yükselen bir nehrin ucuna
sürüklenmiþ bakýþlarýn tortusu..
Söyleyin; geçer mi buradan
mutluluða uðrayan kayýp bir kompartýman?
Sayýklanmýþ cümle sevaptan ayýklanmýþ
nice adamlar gördüm...
Soyundum çarçabuk, çocuklardan arta kalan
saðanak gülüþleri. Ne çoktular!
ne kadar çok yaktýlar!
çünkü y’oktular...
Hayal bu ya;
silip geçtiler ansýzýn
insanlýðýn pasýný!
Bilir mi karanlýðýn elleri; nedir aydýnlýða uzanmak?
Uzar mý düþler mesela çok uyursam?
Yarasýndan ayrý düþmüþ
illetli bir Ýsa avucuyum;
enikonu sürgünüm çarmýhýnýzda!
Boynumda asýlý kalmýþ
umudun kýrýlýþýna denk
içimde sallanan boþluðun terennümü..
Tanrým!
Kaf’tan düþmek sînene
ne hoþ olurdu þimdi..
Ýçimizde durmaksýzýn kývrýlýrken
sinsi, hain bir yýlan
hayli aðýr geliyor yaþamak dürtüsü...
Dileklerimi kestim bak;
kýpkýrmýzý parlýyor þimdi intihar süsü..
Özlem TARHAN
Ekim/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TASVÎR-İ EFKÂR BÜYÜDÜM... Balat Göç Ünlem(e)lerim Hasbıhâl devrik aşk Âvâz Münzevî Hiç'e İthâf