biri vardý içimde hani þu þairlerin solum dedikleri yerde olmalý peygamber evlâdý falan sanýrdým batmayan gün edasýyla otururdu onun için hazýr köþkte bütün lâleler onun için dikilirdi sanki Ýstanbul’da ondan baþka kimse sevgiyle geçmezdi boðazdan vapurlar onu almadan ayrýlmazdý limandan
seslenirdi uzaklardan beni bulurdu bahçede sarýmsak sökerken sarýmsak ellim derdi, üzüm bakýþlý yar yýldýzlarý beslerdi ýþýðýyla ses eklerdi boðazýna sessizlik kaçan dünyaya bir harf bile yazsa ay gölge düþmüþ yüzüyle anlam arardý insan özünde, yakardý hiçlik savaþlarýný ne yazýyorsan gerçeðe ulanmalýydý yolun geçin derdi oyunlarýndan sözcüklerin güzel bir dünya kurmalý böyle olmalý esas oyun
farklýydý arayýþlarýnda kýytýrýk bir mekânýn sade müþterisi her adýmýnda insanaydý varýþ yeri kurmaca bir yaratýk deðildir insan yada mekânik baþkalarýnýn ayarladýðý zamanlarda býraksýn esas yüzünü yapma yüzler takýnsýn, yapay gülüþlere kursun kendini görmesin bile bir robota dönüþtüðünü her emre amade birey, kursun beynini tek elinde kaç kukla ipi tutanlara
o biri hâlâ yaþýyor bende iþlemiþ kanýma insan deyiþi insani olmalý herþey deyip, insanca çýrpýnýþý bembeyaz sayfalarda güneþ resmi dönüþür de gerçeðe yürürüm izleyerek adým adým kazýrým gölgenin kamburunu bakarým Ýstanbul gerçekten bir keþmekeþlik içinde nasýl çýkýlýrý ararým arayýþlarda nasýl çýkýlýr bu günün çarmýhýndan
06. 10. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.