... Ses ver sevgili, umudun tükettiði bu kahýrlý gün bitsin artýk. Ses ver.
Hem mevsimidir, Yadýrgamaz zamanýný ruhum. Hazanýn rüzgârlarýna tak ötelerden, Yurduma dek seferle dimaðýmda küf tutmuþ armonisiyle. Defne kokularýna bulaþsýn, Uzak diyarlardan ruhuma ulaþsýn. Ses ver.
Hatýralarýmda çýnlamakta gülüþün, Bülbül cývýltýlarýnda kaybolur giderdi, En kahýrlý günlerimde bile beni mesut ederdi, Tam yaþanacak yaþlanacak günlerdi, Derken, Bir gemiyle kayboldun gittin, Yine böyle bir mevsimde, Bir maziyi terk ettin.
Ses ver sevgili, ses ver! Ölmekte yokluðunda her bir þey, Sararýp solmakta, Kasvetle, matemle, gamla dolmakta. Ses ver de þenlensin tekrar gülüþünle tabiat, Ses ver de güneþin þavkýnda tekrar kamaþsýn dursun gülüþün, Ses ver ki son kez tadýna baksýn yine bedenim ölüþün.
Bir hayal benimkisi, Çocuksu bir düþten ibaret, Bu mevsimin ruhuna has bir zaaf, Rahmet yaðmaya baþlayýp, rüzgârlar saçlarýmda gezinince, Kurþuni ikindilerde dirilen bir yas de sen buna. Bulutlara sýðýnan bir martý çýðlýðý, Duyulmayan hýçkýrýklarýn acýtan intikamý de gitsin, Sönmekte olan bir ateþin son alevlerinde parlayan kývýlcým, batan bir güneþin, semada býraktýðý kýzýl çizgiler gibi, içimde biten ama kaybolmayan bir umut çisesi.
Göçmen kuþlara ýsmarlanmýþ selamlarda, Hülyalarda, pespembe düþlerde, En temiz duygularýn en mahrem hislerin esrarýnda, En güzide hatýralarýn nihayetinde, Saklý kalmýþ, gizlenmiþ, bazýlarý unutulmuþ hayallerin, Gerçeðe karýþmýþ, efsunlu kokusunda, Varlýkta ve yoklukta dahi VAROL! Sesin de gelmesin ama Acý haberini de duymayayým yeter!
...
Z.TERZÝOÐLU/BURSA 21EYLÜL2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekeriya Terzioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.