Karga sürülerine doðdu gün,
Gün de ne? Hezeyan bereketi!
Parçalý bulutlu bir yüreðin,
Paramparça yazgýsýnda, keder nakaratlarý,
Dinleyen, bitmeyen bir ýstýrap benimkisi,
Nefessiz, sensiz, her þeyden, herkesten uzak,
Saadetten, yýldýzlardan ve dahi en mühimi;
“SENDEN”
Senden ve sevginden uzak bir kara yazýnýn,
Noktasýz paragraflarýnda tükenmekte ruhum.
Öylesine aç, öylesine muhtaç ki gözlerine,
Uzatsan tutacak, tutsan uçacak gibiyim ellerini.
“ gözyaþý selinden bir tufandý bu,
Tüm bir dünyayý yerle bir eden sur’un,
En yalçýn, en ýrak yüreklerdeki yankýsý,
Kararan bahtýmýn, hiç gün doðmamýþ kaderi bu!
Elem denizinde yüzdür kederlerimi hadi,
Aþinayým her defasýnda ölmelere ben,
Ölmek de güzel senin için,
Yanmak da, yandýrmak da güzel.
“
Bulutlarýn gölgesinde son gecem,
Ýsmin dudaðýmda tek hecem,
Sen; “gönül sarayýmda ak ecem”,
Sende kaldý yüreðim, senin gök gözlerinde,
Bir yangýnýn ortasýnda,
Alevsiz közlerinde…
“
Z.TERZÝOÐLU/13ARALIK2011
...
ZT