sonsuzluk

suda gördüm sizi
üzerinizden zamaný çýkarmýþtýnýz
kaç kez kalbimin mumunu eritti yüzünüz
gözlerinizde fýsýltýlý masallar vardý
duydum...

karanlýðýn sandalyesinden beni ýþýðýn valsine kaldýrdýðýnýz gün tutmuþtum elinizi
unutmadým sizi...

beni
kuþaklar, ateþ, konfeti, kum ve çiçekler dolu bir þapkanýn içine koydunuz
tavþan olup kaçmayý düþünüyordum
ellerinizde sihir,
sözcüklerden bir "ben" çýkardýnýz...

gözlerimin burnuma yakýn çukuruna neden iðne batýrdýnýz?
kirpiklerime ördüðünüz ak dantelanýn adýný öðrenebilir miyim?
insandan duvar geçer mi?
öyle...
düþünüyorum yani...
bir de siz, sonsuzun tözü olabilir misiniz?














Sosyal Medyada Paylaşın: