Ýçimi kucaklayýp uyuturum
gece kavuþurken sabaha
kapýmýn önünde bekleþir çýðlýk kuþlarý
renkleri ayýrýr birbirinden þafak
astarsýz bir ömrün son katýný atmakla meþguldür kader
görünmez yazýlar yazýlýrken alnýma
bakar kör olurum kendime..
Her gece baþka yýldýza uðrarken kederim
derin bir kuþatma baþlar ruhumda
sayýsýz bulut düþer gözlerimden yere
yer, gökyüzüm olur sonra maviden yoksun
ýpýslak taþlarda erir "orman" gözlerim
attýðým her adým sevdayý ýskalar..
Bilinmez bir zamanda baðlanmýþ
mendilini arar gözlerim, baktýðý her aðaçta
yeþile hasret zindanlarýn birinde
yýllandýkça azalan tazeliðin bekçisiyim
haykýrarak geçmiþin puslu ufkundan
günün aydýnlýðýna selâm eder dilim..
Ki ben bu yolun yolcusuydum hep;
iki dinler bir konuþurdu gözlerim sustuklarýma inat..
yaktýðým mumlarý üflerdim birer birer cinnet saatlerinde
karanlýðýn göðsüne bilmem kaç hançer sokulurdu böyle minnetsiz
ve mesnetsiz kaç suça ortak olurdu ellerim!
yaralarým ondandýr iþte;
ondandýr allý pullu güneþi kovup
gecenin orta yerinde patlamalarým!
Oysa..
kavi aldanýþlarla muþtulanan
ziyâdesiyle yorgun baþýmý daldýrýp enginlere
bâkir cennetlere sokulmak þöyle bir..
soyunup cümle varlýktan
giyinivermek bir çýrpýda hiçliðin entarisini..
çözüvermek sonra
içimde beklemekten paslanan düðmelerin ipini
yeni bir yaþama teðellenmek kendiliðinden..
sessiz ve derinden..
Nihâyet..
Acýnýn uç vermesi yeniden..
umudun göðermesi kýrýk dallarda..
tek âvazda yükselmek
arþ-ý âlâya...
Özlem TARHAN
Aðustos/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.