Ýnsan olduðumdan beri,
Her þeye alýþýr oldum…
(en çokta kaybetmelere)
Çoðu kez tuzaklý yollara girerdim.
Çýkýþýmda hiçbir þeyim kalmazdý. (genellikle)
“Sorma!” ben seçmedim insan olmayý,
Bu yüzden isyaným var biraz…
Bazen elini tutardým, keþkelerin
Üzülürdüm. Bazen hiç aldýrmamýþ gibi,
Hayatýn her oyununa kanardým.
Sonuçta nede olsa insan deðil miydim?
Gelecek günlerimi þimdiden tahmin edebiliyorum.
Her kýþ kar yaðacak/ ve ben
Pencere önünde, mum ýþýðýnýn aydýnlýðýnda;
Þiirler yazacaðým insan yüreðimle…
Haydi, gel unutalým insanlýðýmýzý da,
Ve bir kuþkanadýnda düþelim topraða…
(sessizce ölelim…)