Yenilmiþ adamýn bakýþýnda, Özgürlüðü kaçarken gördüm. (bu þehir acýlarla, yabancýydý) —her evde ayrýlýða tapýlýrdý-
Yirmi altýncý sahne oyunu bu Hayata oynanan tek hecelik,
Körebe…
Oturup her dinlediðimde, Yaralarýmý yalnýzlýkla örterdim. (bir günlük kendime kalmalarýmla) —buralarda yalancý çiçekler açardý-
Kalemim son kez düþtüðünde elimden, Yüreðime bir acý sýðýndý, meðersem: Hayattaki en güzel “merhaba” Aþkla süslenmiþ, tuluat oyuncusuna aitmiþ… —þimdi usulca ölmek çok kolay-
…ilk kez öldüm, bu oyunda.
Emre onbey Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.