Sen gidiyorsun ya
Þimdi bütün eþya kendi özgül aðýrlýðý altýnda eziliyor
Gözyaþlarý betonlara hapsedilmiþ Çoruh nehrinin sularý
Özgürlük umuduyla gökyüzüne buharlanýyor
Terkedilmiþ Kaçkar daðýnýn etekleri
Bir zamanlar derelerinde çimen çocuklarýn
taþlarda kuruttuklarý elbise kokularýndan çekiyor içine hasretini
Ben ise
Dudaklarýmda memleket þiveli anonim ezgilerle
Yeþil bir zeytin yapraðýndan
Artvin’e hasretimi demliyor
Ýsyanlarý kundaklayýp kucaðýmda
Taþtan çýkan ekmeðin hatrýna sabrýmý bilevliyor
Emek yanýðý terlemiþ aðýtlarý bastýrýyorum baðrýmda
Sen gidiyorsun ya
Yaðmur
Kavrulmuþ topraklara sevinç gözyaþlarý döküyor
Terkedilmiþ her ne varsa sokak ortasýnda
Islanýyor baþtan ayaða
Hani o þiirlerde aþk’a atfedilen damlalar varya
Herkesin yaðdýðýnda yürümek istediði
Yaðýnca da kaçýþtýðý yaðmurlar
iliklerini üþütüyor kimsesizliðin
Bir bulut daha doðuyor
Sadece Güneþ’in gülümsediði yýrtýk parkalý yoksulluktan
Baðdadi ve balçýk kardeþliðinde ki toprak evler
Serinliði soluyorlar damarlarýndan
Ve garibanlýðýn ateþi yükseliyor
Delik çoraplý parmak uçlarýndan
Sen gidiyorsun ya
Satýlmýþ namerd’in biri bayraðýmý indiriyor gönderden
Düþmanlar seviniyor avuçlarýný oðuþturarak
Sayki kan’ý revana bulanýyorum
Uhud’un oklarý param parça kýrýyor diþlerimi
Gel gör ki
Bir türkü kavuruyor iþte o zaman içimi
Hey onbeþli onbeþli
Sen gidiyorsun ya
Bir asýrlýk ömrü adaleti görmeye yetmiyor
Berfo ana’nýn
Kurumuþ umudun üstünde ki ayak izleri
Tozlu raflarla kapatýyor üstünü dosyalý yalanlarýn
Etiketi kömür karasý kader olan ölüm pazarýnda
Çizmeleri çamurlanýyor güneþ’in
Ýnsanlýk tabakasýndan sarý baretli
Vicdan sarýyor cansýz sedyeler
Ve hala utanmadan içimizde yaþýyor
Ölüme müstehaktýr diyen
Gazeteci insan’sý müsveddeler
Sen gidiyorsun ya
Olmanýn olmamaya kýlýç kuþandýðý zaman merhalesinde
Bir venüs yörüngesi çiziyorum anane’lerin güzergah’ýna
Vecizelerimin yüzüne sert tokatlar yiyorum
Aforizmasý hamaset kokan mizaçlardan
Geriye kalan bir sözcükler
Birde tutunduðum davam ve sen
Martýsýz denizler kadar
Yanlýzlýk içiyorum çýplak gökyüzünün terinden
Sen gidiyorsun ya
Karanlýðýn mavisinden ayýrdýðý gökyüzüne
Senin adýný veriyorum
Felçli bir senlikten kýmýldayamayan bakýþlarýmla
Yataðýnda seyreden bir suya dokunan
Yeþil bir çimen edasýyla
Narince uzanýp serinliklerine
Çehrende binbir yýldýzýn seyrine dalýyorum
Umarý olmayan bu dert ile
Saliselerce ben tükeniyorum hücrelerimde
Milyonlarca sen diriliyorsun yüreðimde
Sende gecenin karanlýða gündüzün ýþýklarýyla ihanet
ettiði gibi ihanet etme
Topraða defnedip dudaklarda yankýlanan ismimi
cenaze koyup ta
Gitme...
Muharrem Küçük
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.