Aþk;
Ýzmarite kýrmýzý ruj lekesi býraktýðýndan beri,
Ucuz bir hastane odasýnda ötenaziye razý gelmiþçesine,
Ellerini býrakýyordu, amansýz bir savaþýn içinde.
Yüreði hiç olmadýðý kadar çoraktý,
Günahlarý sevaplarla denkleþtiriyordu.
Bir tas su arta kalan,
Ve sahipsiz bir çýðlýk,
Faili hala aranmakta,
Kimliði belirsiz, savcýlýk tutanaklarýnda.
Yalnýzlýðý dilini yuttu gecenin seferi sessizliðinde.
Bir sigara,
Bir bardak çay,
Naftalin kokulu battaniye,
Gayri resmi þiirler,
Ve sen kaldýn bende, biraz.
Biraz da maliki belli acýlar.
Bugünü doðuran dün, þimdi dizlerini vuruyor,
Evladýný kaybetmiþ bir ana gibi,
Yani demem o ki,
Sen gelirsen,
Yani yüreðime hoþ gelirsen,
Ellerinden tutarým,
Biraz dersim oluruz,
Biraz amed,
Biraz tarih konuþuruz,
Biraz siyasi,
Hatta anlarsan aþkta…
Gelirsen,
Mardin’de,
Deyr-ül zaferanda aþk vaftiz eder günahýný,
Aðrý’da Ýshak paþa sarayýnda,
Ahmed-e Xane akidesini okur kör gözlü aleme,
Bir kýlýç, kýnýnýn yüzüne tükürerek kaçar zaferden.
Amed’te son kurþunu kendine sýkar cellat.
Aþk onun da ölüsüne rahmet okur.
Yani bana gelirsen,
Yolun düþerse,
Hoþ gelirsin,
Yüreðimin baþ köþesine.
kalesi diyorum yüreðinin,
kalesine burç olurum,
dört göz düþman kollarým,
vatanýna kahraman ben,
gelirsen sana yanarým.
Nöbetçi_Piyanist