Býraktým nicedir beylik laflar etmeyi
dedi ki yüreðim:
büyüklük sende kalsýn
tende hapset acýný...
Acý...
bütün gerçekler gibi somut ve taze
süreðen bir boþlukta devinip duran çocuk..
Namlunun ucundasýndýr bilirsin
de..
sözün geçmez kendine
kandýrýr seni biteviye
sýrýtýp kaçan mutluluk...
Mutluluk...
sancýsý sýrtýnda kambur
amansýz gölge oyunu..
Ne zaman açsan perdelerini
güneþini öldüren arsýz kalpazan..
Atamazsýn ki göðünü hepten;
kuþlar da var deðil mi ki
sýyýramazsýn iþte sesindeki maviyi..
Mavi..
ebedî istirahat hâli..
Aþkýn çoðul yokluða oynayan
tekmil tekilliði elinde patlayan..
Katlanan kâðýtlarýn aldatan anatomisi..
Son bölüm;
külliyen ölüm..
Ölüm..
tüm sonlarýn ötesinde
kabýna sýðmayan telâþ..
Nice yangýndan geçip
serinlediðin ýrmak;
derinliði derdince
serinliði sabrýnca büyüyen kucak..
Yeter oynadýðýnýz!
Hadi toplayýn eteklerinizi
yarattýðýnýz cehennemden..
Alýp gidin kibrinizi!
Aðlamýyorum bakýn
bilmez miyim;
kan tutar sizi!
Özlem TARHAN
3/temmuz/2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.