kendi yaþamým deðil beni güçlü kýlan
ne yaþamlar taþýyorum belleðimde
nice gözüm nice sýzým var benim
maðlubu, maðruru, masumu
sömürülmüþ, sindirilmiþ, ezilmiþ
çaresiz býrakýlmýþ kendi kendine
siz nereden bileceksiniz
ne acýlar seriyorlar ömrüme
kaç el birden vuruyor göðsüme
yumruk yumruk
taþ gibi hançer gibi
kaç el birden yoluyor saçlarýmý
çýðlýk çýðlýða
kendi yüreðim deðil beni güçlü kýlan
birlikte yürüdüklerim
birlikte yara alýp, birlikte kanadýklarým
kaskatý keserek tutularak nutkum
çaresizce vurulup
birlikte öldüklerim
siz bilemezseniz efeler beyler
neye, niye direndiðimi benim
kalleþ gülüþler eþliðinde
kör testere çiðnerken þah damarýmý
bilemezsiniz benim türlü acýlarla
çiçeði burnunda
kaç kiþi öldüðümü
þu bozgun, þu kokuþmuþ çoðrafyada
nice suskunlar
nice unutulanlar ücralarda
canhýraþ yaþamýn kýyýsýna tutunanlar
kanýmda canýmda yaný baþýmda
ya da millerce uzaðýmda
ne önemi var kimin nerede olduðunun
nerede doðduðu, nerede öldüðünün
anlasanýza
benim güçsüzlüðümü güçlü
sesimi gür kýlan
binlerce unuttuðunuz
gözardý tuttuðunuz
o cellatlar karþýsýnda titreyen
eriyen dirhem dirhem
anne nefesine muhtaç
nice öpülmemiþ çocuk bakýþlar!
24/7/2014/ Nermin Erol.