aldýrma karanlýklara frezya
güneþ hep doðar nefes aldýkça evren
hep yaðmur yaðmaz ki dört mevsim
bekle hele
rüzgarlarda eser en boðunç anýnda temmuzun
baþaklar secdeye durduðunda
ferahlarsýn yine
nefeslen hele
bakarsýn gün biter devran döner
otaðýn yeþerir yine
hangi tohum çatlamaz ki baharda
hangi gül açmaz tomurcuk verince dalda
düþün hele
sonra frezya
sonra yine bir tebessüm iliþir gamzene
bir kelebek aþký anlatýr renkli kanatlarýyla
bir çocuk gülmeyi öðretir
bir mahkum sabretmeyi
bir karýnca umudu
dur hele
bak karýncalardan umut topladým sana
çýkar kendi girdabýnda kaybettiðin kendini
sonra epeyce düþünürsün
yaþamýn kýyýsýnda oyalandýðýn günleri
her hayal ulaþýlmaz deðildir
cayma hayallerinden
muktedir olsun gökçe kalbin
dik dur hele
dibe vurmadan yüze çýkýlmaz
hapsetme çýðlýklara aklýný
acýlar ayýpsýzdýr frezya
gülüþler kuralsýz
sevgiler duru
býrak duvarlar örmeyi bahtýna
kahramaný ol kendi kavganýn
hangi çýðlýk kýrýlýr çarptýðý kayalardan
hangi dað yýkýlmýþ ki acýdan
dayan yýkýlma hele!
15/8/2014/ Nermin Erol.