Tam senin gittiðin saatte, Vurdum kendimi meçhulün yollarýna, Yokladým yüreðimi el yordamýyla, Harlýydý, Baþým yüce daðlar kadar karlýydý.
Artýk aldýrmýyordum yarýnsýzlýklara,haksýzlýklara, Hafiftim, grinin firarýnda beyaz bir bulut gibi. Hafiftim, göçmen bir kuþtan düþüp gökte süzülen tüy gibi. Hafiftim, son sözümü söylemiþ gibi... Süzülüyordum hava boþluðunda.
Sahi baþka bir çocukluk var mý geçerken uðrayayým? Oniki yaþlarýna coþkularýmý salayým. Uçurtma uçurayým,topaç çevireyim. Bez bebeklerim yok ortalýkta!
Oturup acýnýn yamacýna büyümeyi bekledim. Acýnýn adý anne,annenin adý acýydý. En çabuk bu anne büyütüyor çocuðunu. Gençlik ise firari bir rüya.
Vurdum kendimi kendi ruhumda Davulun sesi artýk uzaktan da hoþ gelmiyordu. Kendimi buldum mekansýzlarýn mekanýnda, Sofi bir þarký dilimde, Döndüm tennuresiz semazen gibi kendi etrafýmda...
Nimet Öner Sosyal Medyada Paylaşın:
Nimet Öner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.