ELİF DURUŞLUM 2

Elif Duruþlum 2

Ah Elif duruþlum,
Vâv yüreklim
Ben ruhumun mahseninde, yürek dolusu sevgi
Baharlar dolusu aþk
Dudak dolusu buseler biriktirirken sana
Sen sýrtýný döndün bir anda.
Denizler caydý yataklarýndan
Yola koyuldular ardýn sýra
Mavisiz kaldý kainat, yaz ortasýnda.
Ýsmin harf harf vururken dudaklarýmýn kýyýsýna;
Susup yutkunuyorum
Sanki bütün rüzgarlarý içmiþ gibi,
Bir fýrtýna baþlýyor iç dünyamda
Kasýp kavuruyor önüne gelen ne varsa
Sonra bir köz düþüyor;
Ormanlar küle dönüyor
Ve yangýn sýçrýyor yüreðimin odalarýna
Sen sýrtýný döndün ya;
Kayýtlardan düþtü destansý aþklar
Bir bir vuruldu kahramanlar.
Unutuldu bir anda Þirin’ler, Ferhat’lar,
Ne Mecnun’lar kaldý ne Leyla’lar.
Ah yüreðimin ince sýzýsý
Ah ömrümün zarif acýsý
Hayat üzerime ölümü saldýðýndan bu yana
Daha sýký sarýldým vuslatýma
Çýkmaz yollara sapsam da ara sýra;
Bilerek
Kendimi kendimde kaybediyorum,
Bütün yollarýmýn sana çýkacaðýný biliyorum,
Bekliyorum yol aðzýnda.
Ah Elif duruþlum
Vâv yüreklim
Ben avuç içlerimde kader çizgisine yeni yeni halkalar eklerken senin adýna
Sen yola koyuldun
Genzinde, babamýn ardýç kokusuyla getirdiðin çocukluðumu da alýp yanýna
Sen sýrtýný döndün ya;
Þehrimin gök kubbesi üzerime yýkýldý
Mavi bir kefen sarýldý ruhuma
Bütün güvercinler aðýr yaralý
Serçeler göç hazýrlýðýnda.

Nimet Öner
Sosyal Medyada Paylaşın: