Geceyi dinliyorum, Kör karanlýðý,deli yalnýzlýðý,dayanýlmaz acýyý... Ýçimden sesler geçiyor.
Duyuyorum: Bir anne ninni söylüyor, Bebeðin kulaðý annesinde, Annenin kulaðý seste. Yavrumun babasý Þam’da, diyor. Nerede olduðunu O’da bilmiyor? Bebek uyuyor, Anne susuyor...
Duyuyorum: Taþ kaldýrýmda ayak seslerini, Akþam gezmesine gidiyorlar, Çocuk,’’anne,baba ödevim var,’’ diyor. Kimse dinlemiyor. Oynamasaydýn yapardýn,diyor anne, Çocuk þaþýrýyor. Ayak sesleri kaldýrýmda uzayýp gidiyor...
Duyuyorum: Bir anne hasta yataðýnda doðruluyor, Pencereden akþamüstü yaðan yaðmurun ýslattýðý caddeye bakýyor. ’’Þimdi köþeyi dönecek aslan oðlum, Kokusu burnumda tütüyor.’’ Çok geç olmadan bir kez daha oðlunu görmek istiyor. Oðlu gelmiyor ve anne tükeniyor...
Duyuyorum: Caddenin baþýnda gramofon sesi sessizliði bozuyor, Bir adam piþmanlýklarýyla baþ baþa, Koca evde anýlarla dans ediyor. Anne göçmüþ, Çocuklar yeni hayatlar kurmak için gitmiþ. Düþük omuzlarýný yanýna alarak oturuyor adam Yumruðunu yerli yersiz vurduðu masanýn önünde. Örtüsü sararmýþ yumruðunun izleri her köþesinde duruyor. Yer-mekan ayný arada tek fark var, Korku dolu gözler yok etrafýnda. Piþmanlýk ömre zarar, En derinden yaralýyor. Duyuyor adam: Ahþap zeminde eþinin ayak seslerini, Gülümsüyor. Çocuklarýn kuþ cývýltýsýný duyuyor,ama göremiyor, Yalnýzlýk korkusu tüm hücrelerini sarýyor. Unutuyor geçmiþteki sancýlarý,gece nöbetlerini, yaþattýklarýný Korkup, irkiliyor geçmiþinden, Günde milyon kere ölüyor adam...
Duyuyorum: Kavgalarý,küfürleri,telaþlarý,aðýtlarý,imkansýzlýklarý... Oysa her gün, gün yeniden doðuyor, Ama insan ölümüne bir kez doðuyor. Bilmiyorlar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nimet Öner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.