dar bir avluda geniþ akasya aðacý beyaz sevdalar gibi görüntü alanýmda seni düþünürdüm her esintide, durgunlukta senli sabahlar düþlerdim uykusuz gecelerde öyle beyaz kocaman bir gülüþle
seme akþamlar hüznü mayalardý balkonuna evin yaþlý sesler düþerdi kendimden çok seni yazardým sana aþýktý harfler sözcükler beyaz düþünceler dansederdi beynimde
beyaz köpükler vururdu senli denizlerin kýyýsýna nasýl acemi bir yüzücüydüm hayatta oysa tek dal beni bellerdin sularýn çarpa çarpa vurduðunda gençlik kayalarýna
bilmezdik özleyeceðimizi akasya aðacýný gölgesinde bile oturamadýðýmýz altýnda oturan mahalle kadýnlarý gibi bile tahtýný kurup birlikteliðin gelecek güzel günleri düþlediðimiz bir günümüz olmadý
kalmadý küçük avlular eski evler,insanlar sensizliðin sessizliði hakim ölü çýkmýþ gibi duran yerlerde
24. 6. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.