Bir iman ruhunu yitirdi yalandan,
Cennetten, yiten Havva gibi,
Bir elmanýn saadetine düþmüþtü her þey,
Nazýmsýn diyordu ona,
Ve yahut Cem/al-i Süreya,
Sustu, Havva’sýna olan susuzlukla sustu.
Dizleri üstüne çöktü gömleðinin düðmeleri,
Ýliklerinden iplikleri beraat etti,
Çýrýlçýplak kaldý göðsünün tüyleri,
Can havli, bir parmaðý sur deliðinde,
Ayaðý dünya dibinde takoz,
Aþk, merhamet salgýlýyor bilincine yabancý organlara,
Mesela dalaðýna, karaciðerine,
Kalbim aðrýyor…
Atletine yapýþan ter gibi,
Vücudumdan iniyor aþk,
Yüzümü mes-h ediyor kutlu teyemmümüyle,
Saða çek adam binecek kederin kaldý durakta,
Duydu Havva;
Aðladý,
Gözlerinin gözü önünde,
Ut/anmadan aðladý yüreði,
Yaþ gözüne mah-sustu,
Ben sana mahpustum,
O aðladý,
Ben aðladým,
Islandý cennet,
Islandý cin/et.
Ýns/anlar yanlýþ,
Seni doðru,
Elma doðru,
“Ah” hala makamýnýn en görkemli kelimesi,
Seni sevmek yüreðimin tövbesi,
Amin.
Nöbetçi_pynst