gün dualara sarýldýðým
sessizliðin aðzýnda esiyor herþey
baþýmý yastýða koysa akþam
ýrmaklar akar gözümden...
yokluk uyanýrken avuçlarýma
güneþ býrakmaz hecelediðim sökükleri
ki;karanlýk bile aþk kokarken
suretine yaðarým
bildiklerim sýðýnýrken yaþýma
mavi hiç solmaz odamda
dünleri katýk yapan tarihin bakmalarýnda
yine bir þiir düþürürüm alnýna
kimdir bu denizin sesi dersen
alýnýrým kendimden...
kaç pazarlar geçti unutmadým unutmadýðýný
kalbim böyle kusarken
ne mümkün hayalleri vursun hayat
birikenleri alacaðým yüreðinden
vakit insin çocuk kadar coþkulu
göçebe saatim oynadýðýn saksýlarda
kumunu dök ellerime
dile geleyim...
bilsen nasýl çoðaldým yokluðundaki resimlere
ne kadar konaklarým kendimi sensiz
nasýl mühürlerim izlerimi kýyamete
gitme gölgelerimden tuzun olayým
ahh...kendime dönecek zamanda ikindiyim
ötekilerimse karanlýk
düþündüðüm daralmalarda
gitme ömrümden/
ömür sayýlý...
yere düþen yaprak gibiyim boþlukta
deðiþim dönemeçleri gibi yalnýzlýðým
biraz daha çoðaldýkça sevgiye eskiyorum
kuþlarýn þahitliðinde
nasýl bir takvim yazar sözümü benim
gitme...