nefes almak
akþamlara düþen sýrrýn pençesinde
ki,inen her uçurumun parçasýnda ölüm kokusu
gözlerimden akýyor düþüme niþanladýðým çocukluðum
geçmiþin zaman týkýrtýsýnda kaybolan günler
baþýmda ýlýk uðultu
nereye sürsem bu þehri
sessizlik yangýn yeri
aç üþümeler
kýyamet
baskýný
fena bir yaðmurun altýnda ezilen güneþ
yüreðimden acý saçýlýyor
ki saksýlarda yüklü tohumlar
ve bildiðim tüm tarihler
enkaz altýnda düþüncelerim yosun
susuþ yüzümde
cemreler yaðdýkça çoðalan yalnýzlýkta
kulaðýmda siyahý
bildiðim tüm seslerin
Anne
yine karanlýk yaðýyor uzun kaldýrýmlara
kýrýlýyor anýlarýn beyazý büyük ayaklarda
caným aþk çekiyor henüz yaþamadýklarýmda
ey duvarlar
bana bir söz doður
aldatarak aynalarý