davacı ve davalı

davacýyým da davalýnýn küskün gözleri içimi ürpertiyor
vaz geçiyorum

suluyorum o af denen nadir elde açan nadide çiçeði
kendimi de baðýþlayasým geliyor
içimin yanaklarýný kýzýl güle teþbih eden her adýmýmý

adýmý da silesim tutuyor alnýmdan Tanrýdan önce
ama dualarým korkulardan cesur tutuyor avuç içlerimden sadýk
türkülerini baðýrýyoruz ölmüþ baharlarýn fatihalardan önce

gölgelerine gül sunan o büyüklük burnunu çokça törpülemiþken
umutlar, ninniler dinliyor henüz parmaðý aðzýnda gül kokulu beþikte

ruhumu seçen bu gamlanma hali, kimleri eleðinden düþürdün uðrumda
kanýyorsa gözlerimde güneþin sabaha doðacak karný deðil umrunda
yokuþunda yorulduðum hayat eþiðine dizlerimi kýrayým býrak

soluklanayým azýcýk kuþlarýný bana göç et güney kentiyim
dipçikleme yaralarýmý henüz kabuðuna þefkatli bir el deðmedi








Sosyal Medyada Paylaşın: