Öyle..

Nöbetleþe kurduðum hayallerimin gözü yaþlý yasýndayým.
Senin gidiþin deðil de hayallerimin vardiyalý ölüþleri dokunuyor canýma.
Nöbet nöbet tutarlardý beni avuçlarýnda.
Þimdiyse üzüyor beni, her bir ölüþe dedikleri "Merhaba!"
Oluk oluk býrakýyorlar beni, hissettirmeden bana.
Oysa sen tabut tabut taþýnýyorsun içimden mezarlýklarýmýn ücrasýna.
Öyle ki, Senin için ayýrdýðým yerlerime topraklar örtünüyor.
Kuruttuðun hayalleriminse hasabýný tutmaya kimsenin gücü yetmiyor.

Aþkýn cadde aralýðýnda tutuveriyor bir gölge, içimden.
Dýþýma bulaþýyor içimin içsizliði.
Soluðumu yarýda kesiyor nefesinin hiçliði.
Tutmuyor artýk hiçbir nöbet beni.
Öyle ki, yazmýyor kalemlerin hiçbiri, bulaþmýyor artýk hiçbir kaðýda elimin kiri.
Seni anlatmak için yazýlmýyor artýk hiçbir Attila Ýlhan þiiri.
Ve kimse göremiyor artýk içimdeki seni.
Çünkü hiçlik kadar var,
Heplik kadar yoksun içimin içinde.

Bir Pazar’ýn ertesinden gelecek gün kadar aþikardýr olmadýðýn.
Ve binlerce ispatý var, artýk bende var olmadýðýnýn.
Öyle ki, titretmiyor artýk içimi, içimden gidiþin.
Üþütmüyor artýk geceleri içimde kopan sert fýrtýnalar.
Rüzgârýn seni býraktýðý yerden baþlýyorum savrulmaya
Ve topraða düþen bir çið tanesinin içinden býraktýðý temiz kokudan sürüyorum üstüme.
Öyle ki, rüzgârýn savurmuþluðu,
Topraðýn kokusu iþlemiþ yüreðime.

Nöbetleþe kurduðum hayallerimin gözü yaþlý yasýndayým.
Senin gidiþin deðil de hayallerimin vardiyalý ölüþleri dokunuyor canýma.
Öyle ki, oluk oluk býrakýyorlar beni, hissettirmeden bana.

Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın: