YAR'KADAŞ...

Þimdi nasýl hitap edeceðim,
Nasýl sesleneceðim sana,
Ne diyeceðim ya da?
"Yar" derdim,
"Yarim" derdim,
Þimdi "yara" mý diyeceðim?
Yakýþýr mý ki bu sýfat sana?
Þimdi nasýl durduracaðým giderken seni,
Ne diyerek döndüreceðim geri?
Ne söyleyeceðim?
Ýsmini mi, cismini mi?
Ýsimsizliðin dik alasýsýn içimde.
Ýsminden ala name yoktur elbet dilimde
Ama yar deyip sevmiþim seni gönlümde.
Þimdi yar diyemiyorsam, arkadaþ mý demeliyim?
Seninleyken bulamadýðmýz bir orta yola vardým sensizliðin de.
Adýný koydum, kimsesizliðinin Yar’kadaþ.
Þimdi gidiþine alýþacaðým yavaþ yavaþ.
Adýný söyleyerek unutacaðým seni.
Koþa koþa gelip yanýna;
"Unuttum seni Yar’kadaþ" diyeceðim,
"Hem de yavaþ yavaþ."
Sindire sindire,
Yürürken bir saðanakta,
Susarken koyu bir sohbette,
Tiz çýðlýklar atarken içime içime,
Kimsesizliðini anarken aheste aheste,
Unutacaðým seni,
Belki son nefeste.
Ya da kandýracaðým kendimi,
Asýl mesele inanabilmekte.

Eh Yar’kadaþ,
Gün gelir, sevda ters döner.
Devran kendinden utanýr.
Ýki aþýk sözleþir,
Gün gelir, sözler közlerle yer deðiþir.
Gönül cümle kurmaya utanýr.
Karasýz bir aþkta gide’varýlýr.
Gün gelir, güne varýr da,
Ben sana yetiþemem Yar’kadaþ.
Gidiþin hýzlý hýzlý, yokluðunun varlýðý ise
Siner gecelere yavaþ yavaþ.
Halsiz sabahlara uyanýlýr sensizlikle.
Ay, basiretsiz akþamlara varýr da,
Ben sana eriþemem Yar’kadaþ.
Kanatlý gece mavilerinin tadý bulaþýr sehere,
Ben senin bakýr gözlerine göz deðdiremem Yar’kadaþ.

Ey Yar’kadaþ,
Vedalar...
Vedalar bize sesleniyor,
Gel diyor,
Bit diyor,
Yit diyor.
Veda etmeye geleceksen gelirim,
Bende biteceksen biterim,
Sende yiteceksem eðer,
Kendimden çoktan vazgeçmiþim.
Vedalar...
Edalý edalý bize görünüyorlar Yar’kadaþ,
Gel diyor,
Bit diyor,
Yit diyor.
Veda etmeye geleceksen gelirim,
Bende biteceksen biterim,
Sende yiteceksem eðer,
Kendimden çoktan vazgeçmiþim.
Ama yine de unutacaðým seni Yar’kadaþ,
Hem de yavaþ yavaþ...

Aysun ÖZER
Sosyal Medyada Paylaşın: