her gece
yutkunurken gök duvarlarý
hasreti sorguladýðým zamanlar oldu
daldým uçuk renkli esintilere
sonra uçtum ruh çemberine
baktým ki ten giyinmiþ hayaller
irkildim
zamanýn çizgilerinde
sormadým
hayat özneleþtikçe
deðiþir mi hasretin titreyiþleri
sessizliðin yürek atýþý gibi
uzandým maskeli gökyüzüne
ama/bulutlar uyandý gözlerimde
sýðýndým
yine kendime
Ey
vakitlerin yenilenmiþ ýslak sýðýnaklarý
unutma karanlýktaki maskeni
çýkar þemsiyesiz dolaþan özlem akranlarýný
bilirim
tek yürekte beslenirsin huy gibi
....