ÖZÜM

Dün vardýn, bugün yoksun, içimde hasretin,
Aklýmda gözyaþlarýn, zaferi gurbetin,
Yüreðime prangalar vuran cinnetin,

Nihayeti var mýdýr bilinmez ki Özüm,
Gözlerin hayalimden silinmez ki Özüm.

Niye geldin diyemem, gidecektin madem,
Geliþinde þevk saklý, gidiþinde matem,
Gönlüm hasretine hiç alýþmadý zaten,

Bilerek Cehenneme girilmez ki Özüm,
Bir gül ile baharlar dirilmez ki Özüm.

Gözlerin bir rüya, yanaðýn gül goncasý,
Aþkýn içimde yara, hiç bitmez sancýsý,
Gel ve git seyyahsýn. Ben bu yolun hancýsý,

Bir gün için aylarca beklenmez ki Özüm,
Dert bitmeden üstüne eklenmez ki Özüm.

Aynalarda aksin yok, hani nerde kokun.
Ufka doðru uzanýp, saçlarýma dokun.
Ellerim çýrpýnmakta, girdabýnda yokun,

Yok içimde bir perde, delinmez ki Özüm,
Yokluktayým bu yerde, gelinmez ki Özüm.

Bugün aðlamakta, gülümseyen dudaðým,
Bir gün git diyecek, bu bitmeyen duraðým,
Sevdan, kamçým olacak, gözlerin buraðým

Yanýndayken uykular bölünmez ki Özüm,
Yokluðunda boþ yere gülünmez ki Özüm.

Az kaldý, bitmekte diye avunmaktayým,
Harp çetin geçmekte, aþký savunmaktayým,
Bir iki sendeledim, hala ayaktayým,

Sevdan yoksa ayakta kalýnmaz ki Özüm,
Göz kýrpmadan bu harbe dalýnmaz ki Özüm.

Erol’um öz ararým, özümü ararým,
Ýlkbahar goncasýyým gözümü ararým,
Uçup gitti dilimden sözümü ararým,

Þiir sensiz olunca okunmaz ki Özüm,
Sen olunca gurbetler dokunmaz ki Özüm.

Sosyal Medyada Paylaşın: