BİR GÜL VARDI...

Bir Gül vardý solmadan evvel.
Doyasýya kokladýðým bir Gül.
Burcu burcu sevgi ve aþk kokan bir Gül;
Þarkýlar, þiirler hepsi onun içindi.
Ve þimdi hasretim, yangýným onun için.
Saçlarý kadife gibi upuzun belinde.
Kapkara gözleri ateþler saçan.
Elleri yumuþacýk ve sýcak,
Týpký yüreði gibi.
Bir Gül vardý solmadan evvel.


Bir Gül vardý solmadan evvel,
Sevgisi deryalar kadar derin,
Semalar kadar engin.
Yüreði kuþlar kadar kanatlý bir Gül
Endamýna toz kondurmayan,
Þiirlerime yaraþýr bir Gül vardý.
Canýmdý, Cananýmdý, her þeyimdi O,
Kalbimdi, ateþimdi, duygularýmdý.
Týpký þiirlerim gibi.
Bir Gül vardý solmadan evvel.


Bir Gül vardý solmadan evvel,
Sözleri yapraðý, gülüþü çiçeðiydi O’nun.
Boynuma sarýlýþý neþesiydi.
Birer inciydi, sevgiydi her sözü.
Öpüþü doyulmaz, busesi paylaþýlmaz,
Aslýlardan, Leylalardan güzeldi O.
Bir bayram günüydü ki Gülümün,
Çið düþtü üstüne.
Týpký gözyaþlarým gibi,
Bir Gül vardý solmadan evvel.


Bir Gül vardý solmadan evvel,
Benim soldurduðum.
Yüreðimdeki korkaklýða kurban,
Sahip çýkmadýðým bir Gül vardý.
Ve hala bir gül var.
Kendisini unuttuðumu zanneden,
Belki kahrolan, üzülen.
Sevdiðim, bir tanem, her þeyim.
Bir Gül var doyasýya özlediðim.
Ve bu divane gönülde;
Hep O Gül Olacak.

Sosyal Medyada Paylaşın: