SADECE AĞLADIM...

Uykusuz bir geceye daha kulaç attým,
Dipsiz karanlýklarýnda boðulmamak için.
Yaðmur kýskandý gözyaþlarýmý,
Gece aldý beni kollarýna.
Bir sebep aradým haykýrýþ fantezime
Bulamadým.
Sadece aðladým…!

__
Savaþým; soru iþaretleriyle, ünlemlerle,
Bazen de virgülün kuyruðuna takýlan,
Tirelerin arasýnda boðulup,
Noktayla son bulan mazimle. __
Ýçimdeki çilelerin, acýlarýn.
Dinmeyen ýzdýrabýn sebebini,
Anlayabilmiþ deðilim aslýnda.
Aramadýðýmý,
Bir sebep bulmaya çalýþmadýðýmý,
Zannetmeyin sakýn.
Aradým… Bulamadým.
Sadece aðladým…!

Ben kimdim, neydim?
Hafif yeþile çalan ela gözlerimi taþýyan,
Bir baþ,
Ve ayaklarýmýn arasýndaki bu bedende,
Ne iþi vardý ruhumun.
Kahpe sevdalara kölelik yapýp,
Maskeli yüzlere, sahte gülücükler mi
Savurmalýydým.
Eðer sebep deðilse bunlar varolmama.
Niçin dünyadaydým?
Aradým… Bulamadým.
Sadece aðladým…!

Ýlk deðildi;
Siyah saçlardaki bu tutkum,
Kara gözlerdeki esaretim; ilk deðildi.
Yüreðimde yangýnlar,
Baþýmda aðrýlar,
Her seferinde yýkýlýþým, kahroluþum nedendi?
Aradým…Bulamadým.
Sadece aðladým…!

Sonra…
Sonra gözyaþlarýný düþündüm.
Tufanlar yaþadým bir damla içinde.
Gözyaþý göllerinde boðulan uykular,
Kahrolan duygular geldi gözlerimin önüne.
Güvercin kuþlarýný özgürce göðe salan insanlarýn,
Huzurlarýný düþündüm bir an.

Yorgunluktan süzülen gözlerimde
Bir baþka þimþekler çaktý o vakit.
Ne büyük nimetmiþ meðer aðlamak.
Ne destanlar yazarmýþ göz pýnarlarý.
Herkes aðlayamazmýþ mutluluk için.
Fakat ben…
Doyasýya, kýyasýya, haykýrasýya aðlarým.
Artýk özgürüm bende.
En az güvercin kuþlarý kadar.


Sosyal Medyada Paylaşın: