Maryn an ölüyor.

Maryn an seviþiyor.
Yeryüzündeki yoksulluða,
kana,
karanlýða raðmen ve aklýna inat.

Savaþ lekelerinin doðal bir dekor oluþturduðuna inandýðý dünya
Maryn an için gösteriþli bir yatak odasý artýk.

üzerinden ipek gecelik eksik olmayan gece
sinsi bir gülümsemeyle göz kýrpýyor kadýna
tenin ruhla örtüþtüðü yerde gölge oluþturamam diyor..

savaþ doðaldýr demek geçiyor içinden
seviþmek gibidir.
zamana hükmü olmayan güzellik geride kalana kadar seviþmeliyiz bu yüzden
ve güzelliðe hükmü olmayan savaþ bizi geride býrakana dek.
.....

Hayalet bir mimarýn kýrýk basamaklar inþa ettiði yerde
adým adým uçurumu yoklarken,
teninden düþürdüðü korku terle bir olup,
þehvet çýðlýklarý eþliðinde
ölümün yaðlý dilinden kayýyor sonra.
Maryn an susuyor.

zamanýn satýn alamadýðý kadýn
derisinden ayrýlan her bir anýyý izlerken
buruþ buruþ olmuþ kalbinin maðlubiyetine bahaneler arýyor
kadýnýn satýn alamadýðý zaman,
geçmiþinden sýyrýlmýþ mutlu bir çocuk gibi el sallayarak terk ediyor kadýný

Maryn an ölüyor.
Yeryüzündeki varlýðýna,
kanýna,
krallýðýna raðmen ve geceye inat.


Sosyal Medyada Paylaşın: